Un soldat jeune bouche ouverte,
( ... ) dort
A. Rimbaud1
Weet je nog hoe hij op de sneeuw lag?
De benen gespreid. Schaamte kennen ze niet!
En de mond open, en in plaats van zijn buik
Gaapte een gat,
En witte vliegen zwermden rond zijn lippen.
De woorden, bevroren in het strottenhoofd,
Gaven niet weer, wat het lijk dacht,
Op weg naar het Nirwana.
Helemaal alleen tussen de Aziatische bergen,
Voelde hij de adem van de wind op zijn wang,
Het verfijnde tokkelen van kristallen snaren ...
Verwarm hem, aarde, in je bloedige binnenste.
in de tv-reportage
over slachtoffers van de Tsjetsjeense oorlog
beelden uit het ziekenhuis
van een jongen van dertien jaar
zijn de benen tot boven de knie afgerukt
zijn grijze haveloze moeder
gooit de deken opzij
voor de camera's
veel te korte stompen
zijn te zien onder zijn buik
met een reep verband
tussen de benen geworpen
opzij geschoven
de zoveelste ploeg filmt het
de camera volgt het lichaam omhoog
de jongen kijkt verward
langs de kijker
langs mij
Wat voor symbolen zijn nu in de gunst?
Wat voor krachten zijn nu favoriet?
Zou je Tsjetsjenië kunnen passeren
Als je het in de gang tegenkwam?
Zou je het in de ogen kijken?
Zou je daarin het woord 'fusilleren' lezen?
Waar zou je aan denken in een gesprek?
In dorpen in de omtrek
zuivering van mensen
Van de mannen en vrouwen
en van die smerige kinderen
Voor wie slap is - een schot,
voor de anderen - de vlucht,
Zodat ze zich niet meer laten zien,
Zodat er alleen wolven, wolven zijn
En zwermen kwaadaardige kraaien
* * *
Grozny is vernietigd ...
vacuümbommen ...
Wie gelooft daar in God?
Er wordt gezegd er zijn
Geen atheïsten in de loopgraven
En een kogel van de gehate vijand
zal je niet treffen,
als je maar bidt tot Allah
of tot de Russische god
Zijwaarts zich wringen
langs een oorlog
in de straat hiernaast;
De ogen dichtgeknepen,
voorbijzien aan het beloofde
einde der tijden
Met je warrige
brein vergeten
die pijnlijke
gedachte
ÉÉN MINUUTJE
Ik ben ervan overtuigd, dat onze daden
Op waarde worden geschat door onze nakomelingen............................................................................................................ ...........................................................................................................................................................
....................................................................... het eind, toch? »
(Uit de toespraak van de Russische president bij de ondertekening
van een verdrag met Wit-Rusland in de Georgi-zaal in het Kremlin
08.12.1999)
Nee, dit is nog niet het eind
Er is nog 1 minuut over.
Tel mee:
1 2 3 4
We schakelen naar het Minoetka-plein op 26 november 1994. De contraspionageeenheden van kolonel Labazanov beschieten huizen met burgerbevolking (waaronder ook Russen)
16 17 18 19
We schakelen naar het Minoetka-plein begin 1995. Drie maanden van onafgebroken bombardementen, en iedere minuut vallen op de stad (voor de helft Russisch)
zeker vijftig bommen
30 31 32 33
We schakelen naar het Minoetka-plein op 15 december 1999. Maar het is beter
daar niet te kijken
40 41 42
Dit moet je niet zien
46 47 48
Dit moet je wéten
Weten,
om nooit te vergeven.
53 54 55
Dit is jullie niet te vergeven.
58 59 60
'Ik ben ervan overtuigd, dat onze daden op waarde worden geschat door onze nakomelingen'.
Vertaling Bram Sas