Tijdschrift voor Slavische Literatuur

Ongelukkige
Ik heb medelijden met je
Ze aaiden je
Over je hoofd
Hoe kon je dat toelaten
En het voornaamste
Hoe kon ik
Medelijden met je hebben

***

Mama
Wie sprak dit woord uit
Ik
Je bent gek geworden
Je bent vergeten
Dat in onze maatschappij
Dit woord
Ten strengste
Verboden is

***

De vorm van het Heelal
De vorm van de Aarde
De vorm van het Zonnestelsel
De vorm van mijn lichaam
De vorm van de klank
De vorm van de tijd

***

Ik draag mijn Ik
Op mijn handen
Wieg hem heen en weer
Als een zuigeling
Ik
Zal een oude waarheid verkondigen
Voor mij
Is er niets kostbaarders
Dan mijn Ik

***

Mensen
Laat
Mij
Met rust
Ik
Ben betrouwbaarder
Dan een overledene

***

Een wouw
Viel als een steen
Naar de aarde
En vloog omhoog
Naar de hemel
Met een prooi in zijn klauwen
Een muis
Die moest immers
Anderhalve meter overbruggen
Van het ene hol
Naar het andere

MIJN HUIS

Op de begane grond
Woont Een man
Die Lesja heet
Hij heeft geen benen
Lust wel een borrel
En zit graag
Op de bank
Naast de ingang
Met zijn vrienden te ouwehoeren
Op de eerste verdieping
Woont een vrolijke knaap
Liefhebber van
Vissen
Hij zingt
Altijd hetzelfde liedje
Ik zit graag 's ochtends met mijn hengel
Aan de oever van de rivier...
Op de derde
Woont de baas van een werkplaats
Van de Freserfabriek
Hij zingt nooit
En praat met niemand
Op de vierde verdieping-
Woont een bejaarde vrouw
Ik heb haar nog nooit gezien
Zij
Gaat vroeg naar haar werk
Op de vijfde
Woon
Ik
Ik kijk uit het raam
Naar de blauwe hemel
Nee
Ik kijk in de blauwe lucht
Naar de verre
Vensters van de sterren

***

Ik vind het prettig
Als je bij me bent
Alleen
Zeg geen woord
Zwijg
Mompel
Mompelen
Is hetzelfde
Als zwijgen

***

De wind
Voerde geuren aan uit een ver gebied
Wind
Zeg me
Wat je
Daar gezien hebt
De wind
Snelde voorbij
Ik slaagde er niet in
Een blik op zijn gezicht te werpen
Ik strekte mijn armen uit
Ik riep hem achterna
Wind
Stop de tijd

IK BEGROET ALLEN

Ik begroet de man
Die zich
Naar de drankwinkel haast
Om lege flessen
In te leveren
Ik begroet
De vrouw
Die in bed ligt
Met een onbeminde minnaar
Ik begroet
De dictator
Moeamar Kadaffi
En de academicus A.D. Sacharov
Ik begroet
De knaap
Die een peuk op de grond heeft gegooid
Ik begroet
Joeri Vitaljevitsj Mamlejev
Met al zijn
Seksuele mystiek
Ik begroet
De dichter Genrich Sapgir
Die probeert
Een kwartlitertje wodka
Te bemachtigen
In de dichtstbijzijnde levensmiddelenwinkel
Ik begroet
Hen
Die niet in God geloven
En hen die in Hem geloven
En hen
Die zich aanstellen
In kroegen
En theaters
Als kinderen
En hen
Die de mensheid
Nieuwe beproevingen bereiden
Ik begroet
Allen
Maar in de eerste plaats
Begroet ik
Mezelf

GEVULDE VIS

Wat zien jullie
Als jullie
In de hemelse verten kijken
Ik zie
Gevulde vis
Bezongen
Door Genrich Sapgir
De zeer oude
Dichter op aarde
Sapgir
Jij maakt aanstalten
Aan je vrienden
Gedichten voor te lezen
Jij vindt dat gevulde vis
Niet het belangrijkste is in het leven
Laat dat
Zo zijn

***

Ze zeggen tegen me
Dat ik sterfelijk ben
Dat ik in het beste geval
Niet meer dan honderd jaar
Heb te leven op aarde
Nee
Ik ben een deeltje van alles
Wat er niet meer is
Mijn voorouder
Is het voorhistorische schubdier
Ik ben
Met mijn hele wezen
Verbonden
Met ieder willekeurig
Niet bestaand
Wezen

***

Is de Zon soms niet
Zwart van kleur
Is de winter soms niet
Het warmste
Jaargetijde
Kun je soms niet
Door de lucht zweven
Als door het water
Zijn Ik
En een advertentie
Voor woningruil
Soms niet hetzelfde

IK BEN IK

Ik vergelijk mezelf
Met de hele wereld
Ik ben Einstein
Samen met de relativiteitstheorie
Ik ben een niet afgebouwd huis van twaalf verdiepingen
Met mijn coöperatieve flat
Op de tweede verdieping
Ik ben Poesjkin
Met poëmen
En gedichten -
Ik ben jij
Ik ben Ik

***

Ik
Kom dagelijks aandrijven
Uit het niet-zijnde
En verlicht
De hele wereld
De temperatuur
Van mijn lichaam
Is tienduizend graden
Mijn pols klopt
Op het ritme
Van het heelal
Het gras
Ben Ik
De aarde
Ben Ik
De zon
Ben Ik

HET DOORGEBRACHTE UUR

Wij samen
En ons te laat komen voor de trein
En het uur
Dat we moesten doorbrengen
En wat daaruit voortvloeide
Eerst belde je
Je vriendin
Bij wie we zouden kunnen wachten
Thee drinken
Maar ze bleek niet thuis te zijn
Vervolgens
Met de spottende lach van mensen
Die ter dood zijn veroordeeld
Verdiepten we ons
Op het pleintje
Naast het standbeeld van Maksim Gorki
In de Literaire Krant
En daarna
Toen ons dat begon te vervelen
Zaten we gewoon
En kletsten
Verdeden
Onze tijd
De Hemel was er
En de Zon was er
En mensen
Liepen langs
Met boodschappennetjes
En aktetassen
Boordevol
Zorgen
En zaken
Wij waren roofdieren
Wij doodden
Dit ongelukkige uur
Als we eraan toevoegen
Dat we hiervoor
De nacht samen hadden doorgebracht
En dat we het
Helemaal niet zo slecht hadden met zijn tweeën
Dan valt het
Niet te begrijpen
Wat voor schuld hij had
Die wij doodden
Bij het samenkomen
Van een massa volk
Op het plein
Voor
Het Bjeloroesskistation
Ik weet niet
Hoe het met jou is
Ik kon
Tijdens dit uur
Een gedicht schrijven
Wat ik iets later ook deed

***

Wat een energie
Krijgt de mens
Als hij woedend wordt
En in staat is
Te doden
En wat een geestkracht
Is er nodig
Om te stoppen
Vandaag heb ik
Iets dergelijks
Zelf ondervonden

***

De rook
Van het kampvuur
Buigt nu eens omlaag naar de aarde
Als een maaister met brede borst
Gaat dan weer rechtop staan
Trekt zijn buik in
Als een schoonheid
Op een schoonheidswedstrijd
En
Stijgt op naar de hemel
Hoewel het kampvuur
Is uitgegaan
Het lichtte op als een vuurvliegje
En doofde uit
Zal het zo niet zijn
Met mijn ziel
Als ik helemaal
Verbrand
En de laatste vonk
In mij uitdooft

***

Wanneer jullie mij
Uit mijn huis zullen slepen
Om me aan een telegraafpaal vast te nagelen
Verzoek ik
Vergeet niet
De po mee te nemen
Hij staat
Zoals altijd
Onder het bed
Aan het voeteneind

DE KRACHT VAN DE LIEFDE

We zeggen
Een fles wijn
En we kunnen omschrijven
Wat dat is
De smaak
Vaststellen
De chemische
Samenstelling
Maar hoe moeten we ons opstellen
Ten opzichte van de woordcombinatie
De kracht van de liefde
Kun je soms vaststellen
Wat dat is
En nog lastiger
Kun je de kracht van de liefde
Meten
En waarmee moet je die meten
Maar ik ben ervan overtuigd
Dat de mensen dat zullen leren
Te doen
Ze zullen een apparaat uitvinden
En daarom
Zie ik niets abstracts
In het abstracte begrip
De kracht van de liefde

GEWEEN

Het wonderbaarlijke vermogen
Van de mens
Om te wenen
Op zo'n vreemde manier
Medelijden op te wekken
Waarom
Huilen
Dieren niet
Huizen
Auto's
Men kan mij tegenwerpen
Dat zij ook
Wenen
En dat zij niet altijd
Tranen vergieten
Vanwege een overmaat aan gevoelens
Soms is er gewoon
Een strootje
In hun oog beland
Of iets dergelijks
Maar ik heb het niet daarover
Ik heb het over het universele geween
Wanneer het heelal
Huivert
Als alles samenkomt
In één
Kreet
Zucht

DE CIRKEL

Ik beschouw de cirkel
Als het symbool van de gelijkheid
Het stuur van een auto
Het stuurwiel van een schip
Het wiel van de geschiedenis
Een ronde tafel
De Zon
De Aarde
Kijken we soms niet in de ure des gevaars
Hoopvol
Naar de mens
Die aan het roer staat
Voor de geschiedenis
Zijn allen gelijk
Achter een ronde tafel
Worden onze zaken besloten
En de Aarde
O Aarde
Hij
Brengt ons tenslotte
Tot elkaar
De Zon
Niemand durft
Te ontkennen
Dat de Zon
Aan allen behoort
Ze leggen er zelfs
Geen belasting voor op

***

Voor M. Joerkevitsj

Voor mijn ogen
Kwam een enorme rose boom
Tot bloei
Op zijn takken
Werd de Zon zichtbaar
En zweefde
Langs de blauwe hemel

***

Bergen
Verheffen zich
En staan overeind
Als fallussen
Rivieren
Ontspringen in de bergen
En stromen
Als sperma
Jullie ontstaan in het zaad
Ik groei op
Uit de droom

***

De Zon
Hoe ver slaapt hij
Onmogelijk zover te reiken
Dat je hem kunt kussen

***

Als ik me uitstrek
In mijn hele lengte
Kan ik de verste ster
Bereiken
Maar iets
Drukte me neer
Klemde
Me
Tegen de aarde
En laat me niet opstaan
Godverdomme

***

Sommigen zeggen
Dat ik een genie ben
Ik zeg
Dat is
Inderdaad zo
Anderen zeggen
Talentloos
Ik bevestig het
Weer anderen zeggen
Dat ik een mens heb gedood
Ik knik
Alles wat de mensen zeggen
Is de waarheid
Geweven
Uit leegte

***

Beste Genrich Veniaminytsj
Je bent alweer niet komen opdagen
Op onze bijeenkomst
Zoals we hadden afgesproken
Maar hebt de hele avond
Zitten ouwehoeren
Met de dronken Ovsej Driz
En de niet minder dronken Tsyferov
Ik heb niets
Tegen vrouwen
Of wijn
Maar Tsyferov
En Ovsej
Samen
Is al te bar
Maar het gaat niet daarom
Maar omdat we elkaar toch zullen ontmoeten
Ook al zal het gister zijn