Dagboek van ееп kloon is het titelverhaal uit de bundel Дневник клона ('Dagboek
vап een klooп') die vorig jaar in Moskou is verscheneп. De twee andere verhalen in
de buпdel zijп 'Een dag in het paradijs' en 'Dromen van ееп luilak'.
Fragmenten uit ееп dagboek gevonden in het archief van het Centraal Ondergгonds
Complex па de inname dоог het dappere Leger van Nationale Strijd vооr Fysiologische
Eenheid. De fragmenten zijn vоог de eerste maal gepuЬliceeгd in het Ыаd 'Ik
еn Ik' in het januarinummer van het jaar 22 van de Nieuwste Tijd. Het blаd is overal
verkrijgbaar in alle werelden еп gebleden die vallen опdеr de heerschappij van De
Enige God-met-de-twee-Gezichten ел zijn Dochter. De tekst is bewerkt door Nikolajev
еn Teresjkov. Censor is J.J. Jajev.
1.
Ik zit in de kamer waarin ik mijn hele leven heb doorgebracht, en eenzaam, somber,
opgewekt, blij en onverschillig kijk ik naar het midden van de witte muur voor mij
die in mijn geest elke kleur, elke vorm en iedeг gevoel kan oproepen. Ik weet niet
wie ik ben, ik herinner me niet hoe oud ik ben, ik ken mijn naam en mijn doel niet,
weet niets over mijn geboorte en mjjn dood. Ik heb zelfs geen nummer, ik heb helemaal
niets, maar ik heb een 'ik ' , niet meer dan dat oergevoel, en misschien is dat
in mijn voordeel en ligtjuist daarin mijn geluk en mijn bestemming.
Vandaag hebben ze me toegestaan een dagboek bij te houden. Weliswaar niet ор
rnijn Ыoedeigen computer waar ik sinds mijn kindertijd al mijn kennis en voorstellingen
over alles uit put, maar ор een ouderwetse en vreemde manier: ор een zogenaamde
'schrijfmachine', en bovendien in een exemplaar. Ik begrijp het niet helemaal,
maar de arts heeft hem vandaag in mijn kamer gebracht, heeft laten zien hoe
het werkt en is weer vertrokken. Hij wenste me succes, maar verbood me ook ten
strengste от voor het uitstorten van mijn gedachten en gevoelens de computer te gebruiken,
wat mij toch nooit zou lukken want hij is geblokkeerd, mijn toegang tot de
wereld is afgesloten - ik kan alleen maar informatie ontvangen en dan ook nog strikt
gedoseerde.
Waarom is dat? Waarom? Waarom? Antwoord me, m'n witte muur. Antwoord
me, leeg scherm. Waarschijnlijk zit de waarheid binnen in mij en ligt de betekenis
van de woorden besloten in ... Nee, ik moet me niet te hevig opwinden, anders gaan
ze me bij de eerstvolgende medische controle dusdanig kalmeren dat ik nog dagen
daarna in een toestand van debiele opgewektheid zal verkeren, als iemand die lijdt
aan het Syndroom van Down, iets wat ik nu оp de een of andere reden absoluut niet
wil. Daarom ga ik maar slapen.
5.
Yandaag heb ik me geconcentreerd. Ik heb de virtuality helm opgezet, de polsbanden
omgedaan, de bril opgezet, de broek aangetrokken еп me aangesloten ор het gewone
systeem, en ik heb geprobeerd in een ander programma te komen оm al is het
maar een ietsje meer te weten te komen over de wereld оm mе heen, waar ik over
het algemeen niet meer van weet dan het hoogst noodzakelijke: dat wij in de schitterendste
van alle staten leven, 'Аагdе' genaamd, dat de regering ons te eten geeft
en onze medische zorg regelt en dat wij tenslotte dood gaan. Daar komt Ьij dat ik behalve
mijzelf en de artsen nog nooit mensen heb gezien zoals ikzelf. Waarom worden
ze verborgen gehouden? Mogen wij soms niet met elkaar omgaan? Maar ik ken
woorden, ik kап praten, luisteren, zieп, ruiken, voelen. Misschien gaan wij dood als
we elkaar aanraken of zelfs al bij simpel oogcontact? Zijn onze artsen dan totaal andere
wezens? Ik weet het niet, ik weet het alweer niet. Mijn poging от in een ander
programma te komen eindigde ermee dat ik stuitte ор een ingewikkelde toegangscode
die moeilijk te ontcijferen is, maar ik blijf het proberen - want ik heb immers
een vooпaad tijd waar alleen door mijn dood een eind aan komt en ik heb geen enkele
andere bezigheid dan de medische behandelingen en de fitпess oefeningeп, die
mij de keel uithangen maar die de artsen nauwkeuгig volgen via hun metertjes оm
te zien of ze wel correct worden uitgevoerd.
12.
Ik doe rnijn uiterste best de toegangscode te kraken. Een geniale combinatie! Maar
ik ben ook niet van gisteren, denk ik - of heeft iemand dat wel eens tegen mе gezegd?
Yooruit!
34.
О, wat een dag! ... lk ... Ik heb de toegangscode gekraakt! ... Een geweldig gevoel
van ... ik kan het goede woord niet vinden ... van vrijheid of zo iets kwam over me,
ik ben klaar om onder te gаап in een draaikolk vап informatie die zij vоог mij verborgen
hebben gehouden. Of is die er niet? ... Ik zal het nu gauw weten. Ik zal nu
gauw alles weten: wie ik ben, waar ik vandaan kom, waar ik heen ga, met welk doel
en om welke reden. Van top tot teen voel ik me nu opgewekt als na een kalmeringsbehandeling,
maar ook scherp alsof ze те een intelligentieshot hebben gegeven.
Dus?!
35.
Lange tijd kon ik er niet toe komen, wilde en kon ik niets schrijven. Pas vandaag
lukte het me mijn gedachten enigszins te ordenen, mijn kгachten, stemmingen en gevoelens
onder controle te krijgen. Ik Ьеп ег dus achter gekomen wie ik ben, wat ik
ben, wааг ik voor dien en waar het toe leidt. Het is grandioos en verschrikkelijk.
Ik ben een kloon, dat wil zeggen een exacte kopie van net zo'n ik, die boven in de
wereld leeft. Ik ben de helft, ik ben een deel, ik ben een fractie, maar ik ben ook het
totaal. Alles wat hij (dus ik) heeft, dat heb ik (hij) ook, alleen ik ben hier en hij is
daar.
Ik zal, al is het misschien chaotisch, hier proberen ор te schrijven wat ik te weten
ben gekomen.
Het klonen werd voor het eerst uitgevoerd aan het eind van de twintigste eeuw ...
Een dokter kloonde een schaap en het principe werd bekend. Het klonen van mensen
was aanvankelijk verboden, maar illegaal werd het al gauw gedaan en vervolgens
gebeuгde het ook officieel. In het begin werden klonen alleen gemaakt door het
inbrengen van DNA van een pasgeborene bij een andere vrouw, maar van lieverlee leerde men klonen te pюduceren in een reageerbuis, zodat ieder mens zijn eigen
'tweede ik' kon krijgen die negen maanden jonger was dan hijzelf. Na een enorme
sterftegolf, veroorzaakt door een virus dat gekweekt was door militairen, was het
aantal bewoners van deze planeet sterk verminderd en stierven negers, joden en bijna
het gehele Mongoolse ras uit. Er Ьleven slechts mensen over met blonde haren en
blauwe ogen. Het virus werd uiteindelijk overwonnen, maar toen trad er een sterke
verandeгing ор in de stand van de aaidas die verooгzaakt werd door overbelasting
van de Aarde door opgedolven en ор bepaalde plaatsen bijeengebrachte zware metalen.
Als gevolg hiervan Ыeven slechts de zuidelijke helft van Noord-Amerika en
het nooгdelijk deel van de Bгitse eilanden geschikt voor menselijk leven. De mensen
verzamelden zich in een staat - de meest schitterende van alle staten ... Maar er
waren maar weinig mensen overgeЫeven. Toen herinnerde men zich het klonen ...
Aanvankelijk werden klonen gemaaktin willekeurige hoeveelheden (minstens een
рег gezin) en werden ze weggestuuгd naar andere plekken ор аагdе zodat er geen
enkele mogelijkheid was dat men elkaar ooit zou ontmoeten. Maar dat was een pure
utopie. Een mens groeide ор in z'n eentje, kreeg door dat hij een kloon was, probeerde
zijn eigen eerste ik te vinden, zijn gezin, enzovoort ... Er hadden onaangename
ontmoetingen plaats, moorden die steeds moeilijkeг te achterhalen waren. Vaak
waren ouders zelf hier debet aan: wanneer ze ontdekten dat niet hun geliefde zoon,
die zij ор natuuгlijke wijze gekгegen hadden, ор de wereld rondliep, maar zijn kloon
die hem had gedood en ongemerkt zijn plaats had ingenomen, wilden ze die kloon
niet veпaden uit angst misschien ook hem te verliezen. En wat maakte het uiteindelijk
voor verschil? ... De kloon is toch ook hij!
Dikwijls spoorden vгouwen die ontevreden waгen met hun huwelijk de kloon van
hun echtgenoot ор en liepen ze of met hem weg of - wat steeds vakeг gebeuгde -
doodden zij degene die ор natuurlijke wijze ter wereld was gekomen (men was ze
' natuurlijken' gaan noemen) en leidden een lekker leventje met die kloon. Bijzonder
vurige vrouwen deden het meerdere malen als er klonen genoeg waren. Mannen
deden in niets voor hen onder met als resultaat dat het stichten van nieuwe gezinnen
een groot proЫeem werd omdat niemand dat nog wilde en ieder als de dood was
voor zijn eigen hachje, want iedereen had klonen. Soms echter sloten klonen vriendschap
en stichtten hele communes. Het gebeurde ook dat mensen verliefd werden
ор hun eigen kloon, vaak was dat wederzijds. Koгtom, het werd een complete гotzooi,
een gekkenhuis. De dгuppel die in de algemene chaos de emmer deed overlopen
was een geheim complot van een clubje hooggeplaatste artsen binnen de regering
dat de Pгesident had vervangen door zijn kloon. De samenzwering werd ontdekt
door een oplettende privesecretaris, wie het opviel dat het geheugen van de Pгesident
zulke vreemde hiaten vertoonde en dat hij zulke grove fouten maakte ор het
gebied van de biochemie, wat simpelweg niet mogelijk was omdat het algemeen bekend
was dat de President de gouden medaille had van de Universiteit van Volksrelaties.
Een extra proЫeem in deze hele situatie was het feit dat er toen geen enkele
methode bestond waarmee je kon bepalen wie een kloon was en wie niet. Daar maakten
trouwens ontmaskerde klonen gebruik van wanneer het hun niet meteen lukte
hun eerste 'ik' te doden en hun niet geslaagde aanval veranderde in een eindeloze
strijd met zichzelf. Soms moest er оm geloot worden. Maar toen vond een groep artsen
onder leiding van Sokolov en Mikitov eindelijk ееп manier от duidelijk te kunnen
identificeren wie wie was. Het zogenaamde Tijdpeгk van de Analyses brak aan.
De totale bevolking van het bewoonde deel van de Aarde werd zonder een uitzondering
gecontroleerd. De daarbij ontdekte klonen werden opgepakt en in speciale
gevangenissen gezet die vervolgens werden omgevormd tot reservaten, ondanks wat
voor protesten dan ook van hun naasten -de 'natuuгlijken'. Voor een tijd heerste er
weer orde, maar de hele maatschappij was veranderd in een gгoot concentratiekamp,
waarin de ene helft levenslang was opgesloten en de andere helft hen levenslang bewaakte.
Natuurlijk namen de klonen daar geen genoegen mee en аl gauw barstte er
een oorlog uit. Een oorlog waar niemand iets van begreep, waarin een ieder probeerde
aan te tonen dat hij een 'natuurlijke' was of daarentegen juist een kloon, waarin
een iedeг probeerde zijn eigen andere ik te doden en in enkelvoud over te blijven
en ga zo maar door.
Hooggeplaatste artsen die zich in hun speciale bunkers hadden opgesloten en zich
afschermden tegen de angstaanjagende onbegrijpelijke oorlog waarvan het eind nog
niet in zicht was, vonden als resutaat van langduгige proeven opnieuw een middel.
Een groep wetenschappers onder leiding van Jane Pepsi en Ronald Cola dachten een
gif uit dat alleen klonen doodde. Met dit gif vergiftigden zij het water in het hele
land; de klonen begonnen onmiddellijk dood te gaan. Ten gevolge daarvan stierven
de helft van de leden van de regering en enkele hooggeplaatste aгtsen. De President,
die ор de hoogte was van dit project, Ыееf in leven. Er brak een tijd aan van verschrikkingen
en vernietiging, die vele jaren duurde, heel de Aarde was vergeven van
de lijkenlucht. Vervolgens, vele jaren later, toen er een situatie van betrekkelijke
rust was bereikt en de herinnering aan alle verschrikkingen wat was weggezakt,
kwam de mensheid weer terug ор het klonen. Maar met de vroegere fouten nog in
de herinnering besloot men alleen nog klonen te produceren voor orgaantransplantaties.
Je leeft ег vrolijk ор los, je lever functioneert totaal niet meer - en dan heb je
daar je gekloonde exemplaar, gewoon je eigen lever, maar splinternieuw. En zo met
alles. Hiervoor bracht men de klonen permanent in coma of men debiliseerde ze zodat
ze niets door hadden en geen enkel gevaar konden opleveren. Maar toen werd
geconstateerd dat bij volledige idiotie of in comateuze toestand het overige organisme
zich vertraagd en slecht ontwikkelt en dat had z'n uitwerking ор de voor de
'natuurlijken' zo noodzakelijke organen als hart, nieren, lever, milt, enzovoort.
Toen ... En nu kom ik eindelijk bij het geheim van mijzelf ... Toen werd besloten de
klonen te laten opgroeien in afgesloten ondergrondse ruimten, volledig in een normale
adequate toestand, maar zo dat zij nooit buiten de muren van hun kamer en van
de spreekkamer van de arts konden komen. Ze moesten ten opzichte van elkaar geïsoleerd
worden, er moest hun een minimum aan informatie over de wereld en over
zichzelf gegeven worden, ze moesten regelmatig medische check-ups ondeгgaan оm
hun gezondheid te contгoleren, en tja, wanneer het nodig was - zouden ze gebruikt
worden waarvoor ze bestemd waгen. Uiteindelijk was iedereen hier tevreden mee
en Het Tijdperk van Algemene Bloei bгаk aan. Sterker nog, аl gauw werd het project
zo geheim dat je zelfs Ьij de 'natuurlijken' geen spoortje van een vermoeden
meer aantrof dat ze ergens nog hun kloon hadden. Resultaat: noch zij noch wij weten
iets, alles is goed, alles is rustig. En als hij (dus ik) bijvoorbeeld mijn nier nodig
heeft, zal ik niet begrijpen waarom ze hem bij mij wegsnijden en hij zal niet kunnen
bedenken waar hij eigenlijk vandaan komt. Zo is klaarblijkelijk de stand van zaken.
Terwijl ik dit zo uiteenzette ор de typemachine voelde en beleefde ik alles weer
opnieuw. Nu ga ik doodmoe naar bed omdat ik voorlopig niet weet wat ik verder
moet doen. Het is duidelijk dat ik voor altijd mijn gemoedsrust heb verloren wat natuurlijk
te merken zal zijn bij de medische controle. Het was beter geweest als ik die
geniale code niet had ontdekt! ... Het was waarschijnlijk beter geweest als ik niet geboren
was. Of precieser gezegd, men had mij (hem) beter niet kunnen klonen!
36.
Twee dagen niets gedaan, alleen gelegen en nagedacht. Ik wilde niets eten, maar het
moest wel omdat het ontbreken van eetlust verdacht zou kunnen zijn. Maar tot ор dit moment verkeer ik in een toestand van volkomen geestelijke ontreddering, ontzetting,
lichamelijke uitputting. Ik ben alles bij elkaar niets anders dan een opslagplaats
van nieuwe orgaпen voor die andere, eerste ik. Is dat rechtvaardig? ... Zo nee,
hoe kan ik dan verder leven? Zo ja, dan begrijp ik het niet. Misschien zal de complete
geschiedenis van de mensheid mij een antwoord geveп? .. .Ik heb besloten maximale
informatie te gaan vergaren over alles, absoluut over alles, en dan pas een definitieve
conclusie te trekken.
44.
Al die dagen was ik verdiept in de geschiedenis van oude beschavingen, in hun kijk
ор de wereld. In ieder voorwerp en ook in zichzelf zagen zij het Goddelijke. Ik weet
niet wat God voor iets is, maar misschien zal ik het ooit begrijpen. Maar - de informatie
doet zijn werk. Ik heb vandaag de hele dag door de kamer gelopen, pratend
met alle dingen en met het voedsel dat ik nuttigde, waarbij ik ook de hoge geesten
hun deel gaf, еп met mijn voornaamste idool - de witte muur tegenover mij. Ik had
er vroeger ook contact mee maar ik begreep niet wat het voorstelde. Ik vond dat alles
wel vermakelijk. Alleen waren de echte opvattingen van mensen uit vroeger tijden
voor mij moei)Uk te begrijpen zonder kennis van de hen omringende natuur die
ik nog nooit gezien heb en ook nooit zal zien. Ik moest de hedendaagse wetenschap
gaan raadplegen en een studie maken van de algemene kennis van de natuur, inclusief
biologie, scheikunde, natuurkunde en de overige natuurwetenschappen. Vanzelfsprekend'
maakte ik gebruik van de versnelde hypnocursus - hoe zou het me anders
lukken? Maar ik bestudeer alles alleen maar оm te kunnen doorgronden wat
precies mensen in verschillende tijden zagen als de zin van hun bestaan. Dat is voor
mij het allerbelangrijkste. Het naakte feit ор zich dat materie bestaat uit atomen Ьijvoorbeeld
laat me volkomen koud. Voor mij in mijn situatie is het veel wezenlijker
wat die atomen als hun bestaansreden zien, waarom zij überhaupt bestaan, wat hun
doel is en meer van die dingen. De leveпsvatbaarheid van de oude volkeren is volgens
mij gebaseerd ор een verscheidenheid aan levensvormen en voortdurende veranderingen
van de natuur. Mij ontbreekt dat alles: а! па drie dagen had ik schoon genoeg
van de weinig talrijke voorwerpen die mij nu al mijn hele leven omringen. Maar
ik ga verder, mogelijk vind ik het antwoord. En wat is God?
56.
De filosofie die ik in het kort heb doorgenomen met de hypnocursus, maakt als het
ware een met allerlei onkundige bespiegelingen volgepropte ruimte voor een bepaalde
deur vrij, maar komt er niet toe die deur te openen, is er zelfs bang voor. Of
kan het niet. Zij is net als de wetenschap een fantastisch instrument от kennis van
de wereld ор te doen, maar in mijn situatie is er voor mij slechts een uitweg - vooruit,
juist door die deur heen!
67.
Kunst ... Ik zou zeggeп, om maar eens zo'n jargonwoord te gebruiken dat de zaak
toch tamelijk goed weergeeft, dat kunst gewoon te gek gaaf is. Ik ga daar regelmatig
van genieten, wat Ыijft me anders nog over? Bovendien vind je in de hoogste
kunstuitingen naast de materialen waaruit ze zijn samengesteld ook de voor mij zo
noodzakelijke filosofie en religie. Om kunst ten volle in je ор te kunnen nemen en
te creёren heb je echter je eigen waarheid nodig, je eigen doel, je eigen bestaansgrond
en je eigen God. Ор dit moment kan ik daar alleen maar naar streven en daarom
is kunst als het maken van iets geheel nieuws Ьij het al door jou verworvene en
bestaande, voor mij in zijп volmaakte vorm voorlopig niet mogelijk. En daar komt
bij dat kunst mij in zijn essentie iets eigenaardigs lijkt. Immers, stel bijvoorbeeld dat
Ыijkt dat rrujn verblijf hier en zijn-rrujn bestaan daar ook een product is van een of
andere krankzinnige kunstenaar, hoe moet ik mezelf dan zien?
Of is eigenlijk alles een kunstwerk, vervaardigd door God? Van deze gedachten
krijg ik ijsvoeten.
73.
Religie belooft alles, letterlijk alles en zelfs meer dan dat. Religie - dat is ook een
relatie met God. lk zal me daar diepgaand mee bezig gaan houden.
85.
Ik weet hoe God heet, maar diens naam mag je niet ijdel gebruiken. Ja, dat is allemaal
buitengewoon, werkelijk fantastisch, alleen kan ik nooit een jood zijn aangezien
alle joden zijn omgekomen in de tijd van dat vreselijke virus, zodat dit helaas
niet ор mij van toepassing is. Toch jammer.
94.
Vanmorgen zat ik voor mijn witte muur en keek naar het middelpunt terwijl ik diep
en langzaam adem haalde. Ik hield mijn adem in en verdeelde alle energie naar buiten,
naar binnen, naar boven, waar het maar naar toe kon en .. Het gebeurde! Ik betrad
het Nirwana. Ik weet niet of ik Boeddha werd, maar ik hoop dat ik dicht Ьij bodhisattva
kwam. Een grootse gelukzaligheid trok door mе heen, het zoete Goddelijke
Niets slokte mе ор, mijn ledematen ervoeren een lichtmakend genot en een betoverende
verrukking en ik hield waarlijk ор te zijn en vloeide samen met de hele
wereld, met mezelf - zowel hier als daar en ik werd tenslotte Alles en Niets tegelijk
.. . О, witte muur! О, ik! Tat tvam asi! Het schijnt me toe dat ik mijn Atman heb
gevonden en dus mijn bestemming.
106.
Ik ga door met mediteren. De verering van Кrishna is interessant in die zin dat zij
eens en voor altijd de door het boeddhisme verworpen oppositie weer introduceert.
Dat is juist: een schepping kan niet tot stand komen alleen vanuit zichzelf. Elke willekeurige
religie is onmogelijk zonder een oppositie. In die zin is het boeddhisme
helemaal geen godsdienst maar gewoon een psychotechniek. Psychotechnieken
kwamen in onbegгensde hoeveelheden voor, vooral in latere tijden. Iets wat ongetwijfeld
noodzakelijk is. Ik zal er af en toe mijn toevlucht toe nemen in momenten
van droefheid en vermoeidheid, maar natuurlijk wilde ik oorspronkelijk in het boeddhisme
iets heel andeгs zien. En de Нага Кrishna ... Нага Кrishna ... ha - ha - ha ...
Ach wat valt er nog meer over te zeggen?
117.
Het Christendom ... Het Chгistendom - dat is ... Dat is ... Dat is ...
Heer, mijn God! Неb eгbarmen met mij, zondaar!
123.
Vannacht heb ik de hele nacht ор mijn knieёn gelegen en gebeden. Ik heb begrepen
wat de zin van mijn bestaan is, waartoe ik ben voorbestemd, mijn doel. Het verheven
wezen van de zelfopoffering vervulde mij geheel. lk huilde en maakte diepe buigingen.
Tegen de ochtend werd heel mijn kamer beschenen door een hemels licht,
mijn witte muur gloeide werkelijk door een Goddelijk Vuur en ineens leek hij open te gaan als ware het een gordijn en Christus met de Maagd Maria aan de hand verscheen
aan mij en zei plechtig: 'Treed binnen in mijn Koninkrijk dat niet van deze
wereld is! ' En een weldadige rust kwam over mij, ik was werkelijk gelukkig. Ik wil
binnen treden, God, laat mij toe in uw Koninkrijk dat niet van deze wereld is. Ik bevind
mij ook niet in die wereld, ik besta helemaal niet in een wereld. Ik moet gedoopt
worden, ik hoor gedoopt te zijn, waar is een priester, waar is het wateг, het
heilige water, waai· is een christen, al is het ег maar een, die mij zou kunnen dopen,
ik behoor immers ook niet tot de wereld, ik ben in wezen al deel van U, van jullie
allen, maar ik kan nooit gedoopt worden, nooit, nooit ... Nooit? Pff, naar de duivel
ermee! De duivel? Die heeft helaas met mij niks te maken, hij heeft mij niets te bieden.
Aan zulke wisselende stemmingen zonder enige samenhang was ik die nacht ten
prooi. Wat moet ik doen? Wat?! ...
124.
Alles hangt me de keel uit, het dagboek ook. Maar ik kom er toch bij terug, anders
verveel ik me. Mijn hele probleem bestond eruit dat ik stuitte ор die hoogstaande
ideeёn en ervaringen, maar toch gewoon moest leven, me vermaken, liefhebben ...
Liefhebben, precies, liefhebben! Wat weet ik daarvan? Ik heb besloten me bezig te
gaan houden met de liefde.
135.
Vrouwen zijn verrassende schepsels. Ik bestudeerde lange tijd hun bouw in allerlei
wil\ekeurige configuraties, verschilende gelaatstrekken, gestalten, gezichten ... Hun
fysiologische onderscheid van mannen, waar ik trouwens toe blijk te horen, leek me
wel grappig, het psychologische verschil begreep ik niet. Tussen twee haakjes, hoe
zit het met mijn sexualiteit? Biologisch heb ik die nooit ervaren. Кlaarblijkelijk halen
ze dat bij een medische behandeling weg of ontladen ze mij ор de een of andeгe
manieг, wat eigenlijk wel goed is, anders zou ik allang tegen mijn witte muur zijn
opgevlogen. lk heb een portret gemaakt van mijn wensvrouw en ik ben meteen verliefd
ор haar geworden. En ik heb besloten haar gedichten te gaan schrijven. Liefdesbrieven,
die zij nooit zal lezen omdat zij niet bestaat. Wat maakt het ook eigenlijk
uit?
144.
Ik heb een guirlande van sonnetten geschreven en een klein роёеm. Daarvooг moest
ik met de hypnocursus de beginselen van de dichtkunst bestuderen en poёtische werken
van verschillende volkeren. Ik begin aan een nieuw werk dat ik zal schrijven zowel
in dichtvorm als in proza. Het kan wel aardig worden !
Jammer dat niemand het ooit zal lezen.
156.
Over! 't Is gebeurd- ze hebben mе gesnapt. De artsen vermoedden blijkbaar iets en
hebben mijn toegang tot de voor mij verboden website van William Вlake onderschept.
Drie van hen kwamen mijn kamer binnen, wat nog nooit gebeurd was, ор alle
mogelijke manieren hebben ze me gescanned terwijl ze те aansloten ор mijn computertoegangen,
ze hebben een kopie van mijn dagboek gemaakt ter bestudering en
ze zijn weer weggegaan met de mededeling dat ze moesten overleggen en dat ze me
daarna naar de medische controle zouden brengen. Zij zagen er zeer verward uit en
zelfs wat angstig. Maar het allerergste - ze hebben mijn gedichten en mijn grote allesomvattende
werk waar ik net aan begonnen was, afgepakt! Het is een waarlijke tragedie. Lieten ze me het maar afmaken ! Maar ik voel geen enkele wanhoop, ik
voel niets anders dan een stille rustige vreugde, want aan alles komt ooit een eind in
deze beste van alle werelden en dat einde is altijd evident en komt onvermijdelijk.
En daarom ben ik tot alles bereid, absoluut tot alles, wantjuist nu is me duidelijk geworden
wat ik zo graag wilde begrijpen, ik weet wat de zin is, ik ken de waarheid.
Zij ... Zij ligt besloten in dit moment, in deze woorden hier en nu terwijl ik dit schrijf
en zij bestaat uit een simpel zinnetje dat ten grondslag ligt aan а! het overige: IK
BEN.
157.
Ik ben naar de medische controle geweest, alles verliep uiterst vreemd. Een van de
artsen, met mijn gedichten in zijn hand, wendde zich plotseling tot mij en vroeg: 'Is
dit werkelijk door u geschreven?' Ik knikte en glimlachte zelfs - wie was er dan nog
meer? Hij liet ze aan de andere arts zien, begon zelfs enige regels voor te lezen, waarop
de ander volkomen ernstig zei: 'Stop maar, ik zie dat het geniaal is.' Toen zei de
derde, wat jongere, arts ineens: ' Ное zit het, wat weet hij?' En de arts die de gedichten
in zijn handen had, leek ineens heel bedroefd te worden en zei zachtjes: 'Alles.
' Hierna kreeg ik de gebruikelijke therapie, gaven ze me а! mijn gedichten terug
en brachten me naar mijn kamer. Ze verklaarden dat ik vanaf vandaag alle informatie
mocht ontvangen die ik maar wilde zonder bang te zijn, alhoewel het me verboden
werd me zelf ор het computernet te begeven. En ik moest maar doorgaan met
werken aan mijn grote werk dat hen zeer interesseerde, evenals mijn dagboek. Ik begrijp
er niets van.
167.
Uit alle macht werk ik aan het belangrijkste werkstuk van mijn leven. Hoera ! Er rijst
nu geen enkele idiote vraag meer over het doel, de zin en dat soort dingen. Ik ervaar
het als ... ik lijk wel ... high!
173.
Het is klaar! КLAAR! Dit moment is met niets te vergelijken. De artsen maakten
een kopie en verdwenen от te gaan lezen. Het lijkt erop dat mijn werk bij hen in de
smaak valt, want toen ze mij naar de gebruikelijke controle brachten, keken ze naar
mij met een soort beschaamde achting of eerbied zoals een kleine stouterik kijkt naar
z'n strenge vader. Wat maakt het me trouwens uit?
199.
(Laatste notities)
Dat is het dan. Vandaag verschenen de artsen, waarschijnlijk alle artsen die werkzaam
zijn in mijn sector van het Ondergronds Complex voor Кlonen, zoveel had ik
er in mijn leven nog niet gezien ... Een uiterst eerbiedwaardige arts met grijs haar
kwam naar voren en verklaarde dat het hem zeer speet, enzovoort, enzovoort, dat zij
zich zelfs met een verzoekschrift tot de President persoonlijk hadden gericht, maar
dat deze niet had toegestemd оm geen precedent te scheppen - en dat volgens rnij
terecht niet had gedaan - en dat zij mij morgen moesten doden en mijn organen -
Ьijna alles - overplaatsen in mijn andere ik, dat wil zeggen, in hem. Hij zei ook nog
dat ik ongetwijfeld een genie was en dat alles wat ik geschreven had absoluut gepuЫiceerd
zou worden, weliswaar niet zo dat het echt door mij, de kloon, is geschreven,
omdater bij ons officieel geen klonen bestaan, maar door hem-mij, dat wil zeggen
die ik, of hij, die daar is, in de wereld. Hij heeft waarschijnlijk wel een keer of
twintig herhaald dat het hem speet en dat hij er helaas niets aan kon doen. Toen heb ik aan ze gevгaagd en tegen ze gezegd dat ze me een ding, аl was het dan geheim,
nu toch wel zouden kunnen onthullen: als ik zo'n genie ben en dat hier ben geworden,
wat is hij dan, mijn tweede ik, mijn gelukkige kopie, wie het zo mee zit in het
leveп en die zoveel mogelijkheden tot zelfoпtplooiiпg heeft, waarvan ik niet eens
zou kunnen dromen? Toen vloekte hij, volgens mij spuugde hij zelfs, en zei dat hij
zijn hele leven lang absoluut пiets gedaan had en alleeп een overmatig gebruik had
gemaakt van alcoholische drankeп en sommige officieel verboden medische ргераrаtеп
еп daarom waгen al zijп inwendige organen volkomen kapot еп dientengevolge
wareп de mijпe nodig. Hij heгhaalde opпieuw dat het hem erg speet. Hij zei dat
als het van hem persooпlijk zou afhangen hij dat tevengebroed z'n nek zou breken
- hem (mij) dus еп dat hij mij letterlijk alles zou geven wat het leven maaI te bieden
had. Toen gingen alle aitsen opzij en kwam er een arts naar voren, naar mij toe, van
top tot teen gehuld iп een lang wijd gewaad, zelfs het gezicht was niet zichtbaaг. Hij
liep ор me af еп toen giпg het gewaad ореп. En ik zag ... Ik zag ... Ik zag dat het een
vгouw was, een levende vrouw vап vlees en blоеd, met bijпa net zo'n gelaat als ik
getekend had in mijn verbeelding. Zij was volkomen naakt onder haar kleed. Zij
kwam naar· me toe, kuste me ор de lippen en ging meteen weg. 'Sorry,' zei de grijze
arts, 'dat is alles wat we voor je kunnen doen.' Ze keken nog eens aandachtig naar
me en gingeп ook allemaal weg, mij alleen achter latend ор wat mijn laatste avond
was.
Dus hij was пiets gewoгdeп? Had niets geschapen? Alleen maaI gezopeп еп zich
eenvoudig пiet bewust geworden van zichzelf? Goed, ik geef je een tweede kans. Ik
zal je helpen. Ik voel nu geen enkele emotie, geen enkele pijп, пiets, niets, пiets. Ik
heb mijn leven niet tevergeefs geleefd. Waпneer mijn werken wordeп gedгukt опdег
zijп пааm, waпneer hij erkend wordt, zal dat hem inspirereп еп hem ееп пieuw
doel geven. Hij zal ееп geпie worden waпt dat is hij al. Alleen heeft hij gееп geluk
gehad. Het is gewooп zo gelopen. Maar alles kап altijd veraпdereп, еп dit zal hem
wakker schudden. Het zal hem kracht geven. Hij zal het begrijpen! Hij zal alles begrijpen!!!
Alles zal hij begгijpen.
Еп ik glimlach en voorvoel iets vап zijn grootheid, zijn eгkenning, liefde, roem.
Daaгin ligt dап ook de ziп vап alles: want tenslotte, hij ... is toch ook ik!
Vertaling Rina Hilarius