Tijdschrift voor Slavische Literatuur

Annie M.G. Schmidt / Анни М.Г. Шмидт (1911-1995)

Versjes / СТИШКИ

het fluitketeltje Meneer is niet thuis en mevrouw is niet thuis, het keteltje staat op het kolenfornuis de hele familie is uit en het fluit en het fluit en het fluit: túúúút De pan met andijvie zegt: Foei, o, foei! Hou eindelijk op met dat nare geloei! Wees eindelijk stil asjeblief, je lijkt wel een locomotief. De deftige braadpan met lapjes en zjuu zegt: Goeie genade, wat krijgen we nu? Je kunt niet meer sudderen hier, Ik sudder niet meer met plezier. Het keteltje jammert: Ik hou niet meer op! Het komt door m’n dop! Het komt door mijn dop! Ik moet fluiten, zolang als ik kook en ik kan het niet helpen ook! Meneer en mevrouw zijn nog altijd niet thuis en het keteltje staat op het kolenfornuis, het fluit en het fluit en het fluit. Wij houden het echt niet meer uit... Jullie?

чайник со свистком Хозяйки нет дома, хозяина тоже, а чайник уже закипает, похоже, вот, чайник бурлит кипятком, весь дом оглушая свистком: фьюи-и-ит! Кастрюля шпината на чайник ворчит: чч-чч, что за шум, я прошу замолчи! Пожалуйста, свист прекрати, ведь ты же не локомотив. Сказала надменно кастрюля с жарким: я рядом стоять не желаю с таким. Как можно с ним рядом тушить? я, право, тушу без души! В отчаяньи чайник вскричал: Это слишком! Я тут ни при чём! Это крышка всё, крышка! Как долго кипит кипяток, так долго из крышки свисток! Хозяин с хозяйкой ещё не вернулись и чайник свистит на плите меж кастрюлек. Мы вынести свиста не можем…, а вы? Разумеется, тоже?

het meubilair Gaat u mee een eindje wand’len? vroeg de tafel aan de stoel. Van dat stilstaan in de kamer krijg ik toch zo’n stijf gevoel. Inderdaad, zo sprak de stoel, ik word óók wel een tikje stijf. Kom, we gaan, we hebben toch tenslotte poten aan ons lijf. Mag ik u dan vergezellen? vroeg het eikenhout dressoir. Maar ik loop een beetje langzaam, want ik ben zo vreselijk zwaar. Al die kopjes en die borden en die glazen in mijn maag. Gaat u ook mee, boekenkastje? En de boekenkast zei: Graag. Zo ging al het meubilair een eindje wand’len langs de zee. Niet de klok en niet de lamp, die mochten allebei niet mee. Dus die staan nu wat te kniezen in het grote lege huis. Tja, zo gaat het in dit leven: wie geen poten heeft, blijft thuis.

мебель Не хотите ль прогуляться, – раз у стула стол спросил. У меня такое чувство скованности, что нет сил. Да, и я изрядно скован от стояния без дел, – стул сказал. Идёмте, благо, ножки есть у наших тел. Попросил буфет дубовый: можно мне с вами пойти? Правда, я такой тяжёлый, отставать буду в пути. Эти чашки и тарелки все внутри, как на беду. Книжный шкаф, пойдёте с нами? С удовольствием пойду. И пошла гулять вдоль моря мебель, ножками стуча. Лишь часы остались дома с лампой, дуясь и ворча. В этой жизни так сложилось: тот, кто не имеет ножек, что бы там ни говорилось, сам гулять пойти не может.

sebastiaan Dit is de spin Sebastiaan. Het is niet goed met hem gegaan. luister! Hij zei tot alle and’re spinnen: Vreemd, ik weet niet wat ik heb, maar ik krijg zo’n drang van binnen tot het weven van een web. Zeiden alle and’re spinnen: O, Sebastiaan, nee, Sebastiaan, kom, Sebastiaan, laat dat nou, wou je aan een web beginnen in die vreselijke kou? Zei Sebastiaan tot de spinnen: ’t Web hoeft niet zo groot te zijn, ’t hoeft niet buiten, ’t kan ook binnen ergens achter een gordijn. Zeiden alle and’re spinnen: O, Sebastiaan, nee, Sebastiaan, toe, Sebastiaan, toom je in! Het is z— gevaarlijk binnen, z— gevaarlijk voor een spin. Zei Sebastiaan eigenzinnig: Nee, de Drang is mij te groot. Zeiden alle and’ren innig: Sebastiaan, dit wordt je dood... O, o, o, Sebastiaan! Het is niet goed met hem gegaan. Door het raam klom hij naar binnen. Eigenzinnig! En niet bang. Zeiden alle and’re spinnen: Kijk, daar gaat hij met zijn Drang! pauze Na een poosje werd toen even dit berichtje doorgegeven: Binnen werd een moord gepleegd. Sebastiaan is opgeveegd.

себастиан Жил-был паук Себастиан. И приключился с ним роман. послушай! Сказал собратьям-паукам он: Не понимаю, что со мной, как будто что-то понукает, позыв я чую кружевной. Говорят ему собратья: О, Себастиан, нет, Себастиан, одумайся, нет дела хуже за паутину нынче браться в этакую злую стужу! Ответил он им на рутину: Ребята, я имел в виду не столь большую паутину внутри, за шторкой, не в саду. Говорят ему собратья: О, Себастиан, нет, Себастиан, остынь, останься на суку! Одумайся, за дело браться внутри опасно пауку. Но Себастиан сказал упрямо: нет, не могу, позыв велик. Тогда ему сказали прямо: Ой, пропадёшь ты, кружевник… О, о, о, Себастиан ! Какой трагический роман. Через форточку отважно внутрь дома он проник! Пауки вскричали ажно: Ну, пошёл наш Кружевник! пауза Вскоре вышло сообщенье: Внутри дома преступленье тяжкое совершено: Паук cброшен зa окно.

de bozige bij Een bij, wiens naam niet wordt genoemd, had heel zijn leven blij gezoemd en zei: Thans heb ik het bekeken. Nu wil ik graag eens iemand steken. En dan het liefste in de neus. Dat lijkt me nou zo curieus. Het werd een moeilijke keuze. Er waren namelijk vele neuzen. Er waren neuzen in de straten, in alle kleuren, alle maten. En als hij dacht: die moet het wezen, dan dacht hij verder: oh nee DEZE. Maar als hij daarin wilde prikken, dan zag hij weer een andere dikke. En toen de nacht was aangebroken, had hij nog nergens in gestoken. En alle neuzen waren binnen en sliepen samen met hun kinnen. De bij is ook haar huis gevlogen, met grote tranen in zijn ogen. En hij sprak tot zijn moederlijn: Mama, het heeft niet mogen zijn.

пчёлка – жужжала Пчела, чьё имя умолчим, всю жизнь жужжала без причин. Ах, я достаточно жужжала, пора употребить и жало. А ежель жалить – жалить в нос. Отставить жалости вопрос. Но выбрать нос весьма непросто приличной толщины и роста. Носы по улицам гуляют, себя, как будто, подставляют. Пчела летит и нà нос с носа желанье жалить переносит. Едва нацелится ужалить, но скажет: нет, вон ТОТ, пожалуй. Едва отыщет нос пристойный, как видит более достойный. И вот уже смеркаться стало, а пчёлка всё ни с чем летала. Бульвары скоро опустели, носы попрятались в постели. У пчёлки слёзки набежали: не получилось нос ужалить. И так себя ей стало жаль, хоть жаль и жаль, и жаль, и жаль.

pas op voor de hitte Denk aan juffrouw Scholten, die is vandaag gesmolten, helemaal gesmolten, op de Dam. Dat kwam door de hitte, daar is ze in gaan zitten – als je soms wil weten hoe dat kwam. Ze hebben het voorspeld: Pas op, juffrouw, je smelt! Maar ze was ontzettend eigenwijs... Als een pakje boter, maar dan alleen wat groter, is ze uitgelopen, voor het paleis. Enkel nog haar tasje lag daar in een plasje... Alle kranten hebben het vermeld op de eerste pagina. Kijk het zelf maar even na. Ja, daar staat het, kijk maar: dame smelt. Die arme juffrouw Scholten... helemaal gesmolten... Als dat jou en mij eens overkwam... Laten we met die hitte overal gaan zitten... maar vooral niet midden op de Dam.

опасайтесь жары Помни о милой даме, той, что раз в Амстердаме, сидя в жару на площади Дам, вдруг стала таять. Трудно представить, но она совсем растаяла там. Как пачка масла она угасла и растеклась перед дворцом. Ей говорили ещё: Осторожно, милая дама, расплавиться можно! И вот, сравнишь её лишь с разбитым яйцом. Целые сутки дамская сумка в луже лежала одна. И все газеты твердили про это, тему исчерпав до дна. Ах, бедная дама… в центре Амстердама… Ведь с любым случиться может там... Да, летней порою с такою жарою сиди где угодно, только не на Дам.

Vertaling Z. Bal-Petsjerskaja